مسئله کوزوو، سیاست خارجی و انرژی روسیه، عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا و گرفتاری ناتو در جنگی غیرقابل پیروزی در افغانستان از مهم‌ترین مسائل مطرح در کنفرانس بود.
کنفرانس امنیتی مونیخ نوعی داووس سیاسی و امنیتی به شمار می‌آید. کنفرانس اقتصادی داووس در منطقه‌ای به همین نام در سوئیس برگزار می‌شود. کنفرانس مونیخ به فاصله چند روز پس از پایان اجلاس وزیران دفاع ناتو در ویلنوس پایتخت لیتوانی برگزار شد.
در حالی که مسئله آمریکا با ادامه جنگ در عراق و افغانستان به‌عنوان مهم‌ترین مسئله اختلافی میان اروپا و آمریکا به قوت خود باقی است.
گرچه در مسئله عراق، نقش ناتو به صورت جزئی فقط به آموزش نیروهای پلیس عراق محدود می‌شود اما در افغانستان، ناتو در بزرگترین عملیات نظامی خود از بدو تاسیس شرکت دارد.
مؤسسه مطالعات راهبردی لندن (IISS) سه‌شنبه گذشته گزارش داد، ناتو در افغانستان در آستانه شکست قرار دارد.
تعبیر اینکه ناتو در افغانستان در آستانه شکست قرار دارد، تعبیری مؤدبانه از اذعان به شکست این پیمان نظامی در افغانستان است.
حمله به برج‌های دوقلوی نیویورک در 11 سپتامبر 2001 (20 شهریور 1380) صورت گرفت و آمریکا 25 روز بعد در 15 مهر 1380 به‌عنوان هدفی آسان به افغانستان حمله کرد.
جورج بوش رئیس‌جمهوری آمریکا ریشه‌کن‌کردن القاعده و برانداختن رژیم طالبان را که کم و بیش از القاعده حمایت می‌کرد، به‌عنوان اهداف آمریکا در حمله به افغانستان بر شمرد.
اما پس از گذشت 6 سال روشن شده است که حمله آمریکا بیش از آنکه بر ضد طالبان و القاعده باشد، بر ضد افغانستان بوده است.
به نوشته پاتریک سیل، آمریکا بدون تمایز قائل شدن میان القاعده که جنبه بین‌المللی دارد و طالبان که بیشتر جنبه محلی و منطقه‌ای دارد، وارد افغانستان شد و لاجرم این دو را با هم متحد کرد.
علاوه بر این، مرزهای پاکستان و افغانستان که در سال 1893 توسط بریتانیا ترسیم شده است و هیچگاه مورد قبول قبایل دو سوی مرز قرار نگرفته است نیز در طول 2500 کیلومتر در خدمت طالبان و القاعده قرار گرفته و از این طریق موجبات نارامی در پاکستان را نیز فراهم کرده است.
مجموعه این تحولات به گونه‌ای رقم خورده است که همانگونه که جنگ عراق جنگی غیرقابل پیروزی خوانده شده است، جنگ ناتو در افغانستان نیز با همین صفت خوانده شود. از این‌رو متحدان آمریکا در ناتو در حالی که به تدوین راهبرد خروج از افغانستان فکر می‌کنند، آمریکا به آنان فشار می‌آورد که نیروهای بیشتری به این کشور اعزام کنند.
این دو نوع نگاه به مسئله افغانستان حاکی از آن است که بسیاری از رهبران کشورهای عضو ناتو در عقلایی بودن تصمیمات جنگی آمریکا در افغانستان تردید دارند و این تردید به گفته رابرت گیتس وزیر دفاع آمریکا در کنفرانس مونیخ، ناتو را در آستانه فروپاشی قرار داده است.
بنابراین بعید است تا ماه آوریل که اجلاس سران ناتو در بخارست پایتخت رومانی برگزار می‌شود، شکاف میان اعضای ناتو برطرف شود.
مدیریت بحران و جنگ در عراق که از سوی آمریکا اعمال می‌شود، آنقدر برای رهبران کشورهای عضو ناتو گویا هست که آنان را از ورود به این معرکه بازدارد و هیچ دستورکاری برای اقدام و یا خروج از آن وجود ندارد.
